Laguny lodowcowe Jokulsarlon i Fjallsarlon

Vanilla Island pisze:

Od wczoraj zastanawiam się czy wrzucać nowy post. Mój blog nie ma charakteru politycznego, więc nie mam zamiaru nikogo tu przekonywać do mojego stanowiska, przedstawiając setki dowodów na to, że wszyscy wokół są ślepi i zmanipulowani, a tylko ja szczęśliwie poznałam jedyną, najmojszą prawdę (nie wiem jak Wam, ale mi obserwowanie profili znajomych na FB, dostarcza wystarczająco dużo emocji :/ ). Nie mniej, po której stronie barykady się nie jest, wszyscy chyba czujemy, że sytuacja jest poważna. Czy w takich okolicznościach wypada w ogóle pisać o pierdołach? Sama nie wiem. Słabo mi się robi, gdy widzę kolejne fotki szczęściarzy sączących zielone koktajle w tych ślicznych, skandynawskich wnętrzach i jest mi, lekko rzecz ujmując, niekomfortowo czytając o ich problemach, które – powiedzmy sobie szczerze – są szczególnie w tym momencie, problemami ludzi raczej pierwszego świata. Z drugiej jednak strony myślę sobie, że wielu z nas chce mimo wszystko zachować jakiś skrawek „normalności”, żyć tak, aby wszystko kręciło się dalej. Chcemy chodzić do knajp, imprezować, słuchać dobrej muzyki, śmiać się z głupot z przyjaciółmi, rozkręcać swoje biznesy, marzyć o podróżach czy zakupie najnowszego modelu aparatu/samochodu/butów/czegokolwiek. Czy to źle? Nie wiem. Wydaje mi się, że w tej normalności też jest w tym jakaś siła, jakiś opór przeciwko temu co się dzieje, więc choć moje myśli zaprzątnięte są poważnymi sprawami, szukam chwilowej odskoczni: wpisu o nic nie znaczącym w tej chwili gotowaniu dyniowej zupy czy podróży do jakiejś innej rzeczywistości. Jeżeli czujesz się podobnie – dla Ciebie wrzucam ten post, jeśli jednak jesteś zbyt wzburzony i nie masz w tym momencie ochoty na duperelki, jak najbardziej rozumiem.